B' ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: ΤΟ ΔΟΚΙΜΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΗΤΗ!

Οι εκδόσεις Βιβλιοπηγή ευχαριστούν όλους τους συμμετέχοντες για τα ενδιαφέροντα φιλοσοφικά κείμενα που υπέβαλαν στο πλαίσιο του Β’ Φιλοσοφικού Διαγωνισμού των εκδόσεων Βιβλιοπηγή.

Μετά από ενδελεχή μελέτη όλων των κειμένων, έγινε η επιλογή του νικητή που ξεχώρισε με τις ιδέες του.

Ο νικητής του Β’ Φιλοσοφικού Διαγωνισμού που κέρδισε τις εντυπώσεις με το κείμενό του είναι ο Ευάγγελος Βεζύρης. Συγχαρητήρια στον νικητή του διαγωνισμού! Μπορείτε να διαβάσετε το εξαιρετικό κείμενό του παρακάτω.

Φυσικά, οι εκδόσεις Βιβλιοπηγή δεν θα αρκεστούν μόνο στη βράβευση ενός φιλοσόφου, αλλά θα διακρίνουν άλλους 8 φιλοσόφους που εντυπωσίασαν με τον φιλοσοφικό τους στοχασμό.

Τα φιλοσοφικά κείμενα των διακριθέντων θα συμπεριληφθούν σε βιβλίο που θα εκδοθεί από τις εκδόσεις Βιβλιοπηγή.

Δείτε αναλυτικά τα αποτελέσματα του διαγωνισμού εδώ.

Ας διαβάσουμε, όμως, το δοκίμιο του νικητή!

Ξυπνάς το πρωί και νιώθεις ένα σφίξιμο στο στήθος, κι ούτε που ξέρεις από πού κρατάει η ρίζα του. Ίσως να είναι το ρεύμα που δεν πλήρωσες. Ίσως η μοναξιά που μεγάλωσε δίπλα σου σαν αγριόχορτο. Ίσως απλώς ο ίδιος ο κόσμος, που σου μοιάζει όλο και πιο ξένος, πιο αδιάφορος. Ο φόβος δεν έρχεται πάντα με σάλπιγγες και φωνές. Πιο συχνά έρχεται ήσυχα, σου μπαίνει από μια χαραμάδα και πριν το καταλάβεις, έχεις μάθει να ζεις μαζί του, να τον ταΐζεις, να του στρώνεις και το κρεβάτι.

Μας μεγάλωσαν με τον φόβο. Μην τρέξεις, θα πέσεις. Μην μιλήσεις, θα σε μαλώσουν. Μην σηκώσεις κεφάλι, θα σ'το κόψουν. Κι όταν μεγαλώσαμε, συνεχίσαμε μόνοι μας το έργο. Μην ερωτευτείς, θα πληγωθείς. Μην πεις την αλήθεια σου, θα σε γελάσουν. Μην ονειρευτείς, θα απογοητευτείς. Ο φόβος έγινε ρουτίνα, έπεσε στη θέση της ελπίδας. Μας έμαθαν να τον λέμε σύνεση, πρόνοια, λογική. Και τον κουβαλάμε σαν φυλαχτό, μη μας τύχει τίποτα κακό, μη βγούμε απ’ το καλούπι, μη φανερώσουμε ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια.

Μα ο φόβος δεν είναι λογικός. Δεν προστατεύει. Μπλοκάρει. Παγώνει. Κι όταν ζεις μες στον φόβο, παύεις να ζεις αληθινά. Απλώς επιβιώνεις. Σφίγγεις τα δόντια και περιμένεις. Περιμένεις να περάσει το κακό, να αλλάξουν οι καιροί, να ωριμάσουν οι συνθήκες. Μα δεν αλλάζει τίποτα, αν δεν κάνεις το βήμα. Ούτε ο καιρός, ούτε οι άλλοι, ούτε εσύ ο ίδιος.

Τον είδα τον φόβο στα μάτια παιδιών που κοιτούσαν τη μάνα τους να σβήνει και δεν ήξεραν τι να πουν. Τον είδα σε ανθρώπους που δεν άντεχαν άλλο τη δουλειά τους, αλλά δεν τολμούσαν να φύγουν. Τον είδα σε φίλους που αγάπησαν κάποιον και δεν του το είπαν ποτέ. Τον είδα και μέσα μου, χρόνια, να νικάει τις επιθυμίες μου, να καταπίνει τη φωνή μου.

Όμως, κάποια στιγμή ο φόβος κουράζεται. Ή καλύτερα εσύ κουράζεσαι να τον κουβαλάς. Τον βαριέσαι. Και τότε κάτι αλλάζει. Δεν γίνεται απότομα. Δεν είναι επανάσταση. Είναι κάτι μικρό. Ένα όχι που λες σε κάτι που σε πληγώνει. Ένα ναι που λες σε κάτι που λαχταράς. Μια απόφαση να πας κόντρα στο ρεύμα, όχι από ηρωισμό, αλλά γιατί δεν πάει άλλο. Γιατί, όσο κι αν φοβάσαι να ρισκάρεις, φοβάσαι πιο πολύ να μείνεις ίδιος.

Ο φόβος είναι φωνή, αλλά δεν είναι δική σου. Είναι δάνεια απ’ τις φωνές των άλλων. Από την τηλεόραση, τα σχολεία, τις οικογένειες. Όλοι έχουν κάτι να σε φοβίσουν. Μα η ζωή δεν είναι ασφάλεια. Η ζωή είναι πόνος και χαρά και έκθεση και λάθος. Είναι και ρίσκο και αγώνας και πτώση και ξανά απ’ την αρχή. Κι αν δεν βγεις ποτέ από το καβούκι σου, δεν θα μάθεις ποτέ πώς είναι να ανασαίνεις κανονικά.

Δεν λέω να μην φοβάσαι. Λέω να μην του δίνεις το τιμόνι. Να φοβάσαι και να συνεχίζεις. Να φοβάσαι και να αγαπάς. Να φοβάσαι και να δοκιμάζεις. Ο φόβος δεν φεύγει, μα μαθαίνεις να τον έχεις δίπλα σου, όχι μπροστά σου.

Όσες φορές στη ζωή μου ξεπέρασα τον φόβο, δεν έγινα ούτε πλούσιος ούτε σπουδαίος. Μα έγινα πιο ζωντανός. Ένιωσα ότι υπάρχω. Κι όταν υπάρχω, μπορώ να πονάω, να θυμώνω, να γράφω, να αγαπάω. Μπορώ να χαμογελάσω για λίγο, να δω έναν ήλιο να βγαίνει και να πω μέσα μου «ήμουν κι εγώ εδώ». Αυτό, για μένα, είναι ευτυχία.

Δεν είμαστε μηχανές για παραγωγή ασφάλειας. Είμαστε άνθρωποι. Και ο άνθρωπος φτιάχτηκε για να σκοντάφτει, να αμφιβάλλει, να ψάχνει και να προχωρά. Όποιος σου λέει ότι πρέπει να είσαι σίγουρος για όλα, σε φοβίζει για να σε έχει ήσυχο. Μα δεν γεννηθήκαμε για να είμαστε ήσυχοι. Γεννηθήκαμε για να είμαστε ελεύθεροι. Κι η ελευθερία έχει τίμημα. Το λένε φόβο. Αλλά το αξίζει.